یکی از صفحات رساله عموم مراجع همین است که شخص برای عبادت، برای نماز، روزه، حج، اجیر شود. قبلاً عرض کردم امام صادق علیه السلام بعد از آنکه اسماعیل پسرشان از دنیا رفت، پول به کسی داد و فرمودند این پول را بگیر برای پسرم اسماعیل حج بجا بیاور. امّا بدان نُه تایش برای توست و یکی برای فرزندم، چون زحمت را این میکشد.
اگر خدای نکرده آلودهای یا بعد آلوده شدی« إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ» آنهایی که وقتی خراب شدند زود برگردند و خود را اصلاح کنند این را هم خدا دوست دارد، اما اگر برنگردی که خودت را اصلاح کنی خدا بدش میآید...
حضور قلب با ایمان کامل حاصل میشود...ایمان به اندازهای که ناقص است علاقه به چیزهای دیگر دارد....اگر کسی واقعاً بخواهد در نماز حضور قلب داشته باشد باید گناه نکند تا ایمانش بالا برود آنوقت خود به خود عقربه دلش طرف خدا میرود...
هر کسی کار خوب بکند اجر دارد. ولی اگر گناه کند قبول نمیشود. گناه حجاب بزرگ قبولی است. اینکه خدا اعلام کرده باید متّقی شوی تا قبول کنم معنایش همین است. با یک گناه آدم فاسق میشود...
نصرت ِدین پله اولش عمل کردن به دین است یعنی تقوا را ادامه بدهیم و خلاصهاش، گوش به حرف خدا دادن است...
معلوم میشود رساله مرجع تقلیدت را نمیخوانی، و الّا آنجا نوشته است چه چیزی حرام و چه چیزی واجب است، باید بخوانی تا یاد بگیری و بعد عمل کنی...
تقوا برنامه ندارد، برنامهاش خواندن رساله و یاد گرفتن واجب و حرام است. هر وقت واجب پیش آمد کرد انجام بدهی و حرام پیش آمد ترک کنی...