یک حدیث
اتحاد مسلمانان
س۱: از پیامبراکرم صلی الله علیه و آله نقل نمودهاند: «أَنْسَکُ النَّاسِ نُسُکاً أَنْصَحُهُمْ جَیْباً وَ أَسْلَمُهُمْ قَلْباً لِجَمِیعِ الْمُسْلِمِینَ»[1].
ج: بله دیگر، یکی از مسائلی که برای ایجاد قدرت و سطوت در جامعه اسلامی لازم است همدلی است، چون مسلمانان دشمن دارند دیگر، اگر قدرت و اقتدار باشد دشمن فکر تجاوز نمیافتد. اما اگر در ما احساس ضعف کند به فکر تجاوز میافتد، لذا گفتهاند مسلمانان همهاشان با هم همدل باشند، با هم کدورت و اختلاف نداشته باشند. کدورت و اختلاف صفوف را جدا میکند، افراد را از هم جدا میکند و پیوند اسلامی را از بین میبرد. ضعف ایجاد میشود، لذا دشمن جرأت پیدا میکند بیاید و حمله کند. لذا این هم یکی از چیزهایی است که باید مراعات بشود که همه با هم پیوند و اتصال داشته باشند. از هم جدا نشوند. سرّ این که دستور دادهاند مسلمانان حق ندارند بیش از سه روز با هم قهر کنند همین است[2].
س۲: بیش از سه روز قهر حرمت فقهی دارد؟
ج: بله، حتی گفتهاند باید کسی که مظلوم است باید برود بگوید ببخشید من ظلم کردهام[3]. برای خاطر حل مشکل گفتهاند عیب ندارد این جوری بگو. چون شاید او به آن صورت حاضر نباشد (آشتی کند). بگو من تقصیر کردهام، ببخشید تا این مسأله تمام شود و الّا دو به دو همه با هم دشمن میشوند و چیزی ته آن نمیماند.
س۳: حال این فرد مظلوم اگر احتمال دهد که با این کارش حل میشود بر او واجب میشود این کار را بکند؟
ج: بله باید برود بگوید ببخشید. نگوید ادامه پیدا میکند دشمنی زیادتر میشود. لطمه به اسلام میخورد.
س۴: قهر در چه صورتی جایز میشود؟
ج: قهر با کفّار، بله اما با مسلمان نمیشود.
س۵: و لو مسلمان فاسق باشد؟
ج: بله، نمیشود، از اول مسلمانان همین بودهاند دیگر. اگر میخواستیم قهر کنیم آنوقت باید همه با هم دشمن میشدیم. همین را باید حفظ کرد، تا به حال همین حفظ شده که این جور شده است.
س۶: این «أَنْصَحُهُمْ جَیْباً» یعنی چه؟
ج: نظرش با مسلمانان صاف و پاک باشد.
پرسش و پاسخ از عارف بالله حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه
مدرسه علمیه حضرت صاحب الأمر عجل الله فرجه 7/7/1390
[1] - کافی ج 2 ص 163
[2] - ... عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: « قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله: لَاهِجْرَةَ فَوْقَ ثَلَاثٍ ». (کافی ج4 ص55
[3] - سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ: « لَا یَفْتَرِقُ رَجُلَانِ عَلَى الْهِجْرَانِ إِلَّا اسْتَوْجَبَ أَحَدُهُمَا الْبَرَاءَةَ وَ اللَّعْنَةَ، وَ رُبَّمَا اسْتَحَقَ ذلِکَ کِلَاهُمَا». فَقَالَ لَهُ مُعَتِّبٌ: جَعَلَنِیَ اللَّهُ فِدَاکَ، هذَا الظَّالِمُ، فَمَا بَالُ الْمَظْلُومِ؟ قَالَ: «لِأَنَّهُ لَایَدْعُو أَخَاهُ إِلى صِلَتِهِ، وَ لَایَتَغَامَسُ لَهُ عَنْ کَلَامِهِ، سَمِعْتُ أَبِی علیه السلام یَقُولُ: إِذَا تَنَازَعَ اثْنَانِ، فَعَازَّ أَحَدُهُمَا الْآخَرَ، فَلْیَرْجِعِ الْمَظْلُومُ إِلى صَاحِبِهِ حَتّى یَقُولَ لِصَاحِبِهِ: أَیْ أَخِی أَنَا الظَّالِمُ، حَتّى یَقْطَعَ الْهِجْرَانَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ صَاحِبِهِ؛ فَإِنَّ اللَّهَ- تَبَارَکَ وَ تَعَالى- حَکَمٌ عَدْلٌ، یَأْخُذُ لِلْمَظْلُومِ مِنَ الظَّالِمِ ».(کافی ج4 ص54