یک آیه
حمد خدا
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ»
حمد یعنی ستایش، بیان اوصاف جمیل و ثنای نیکو و حَسَن. تمام حمدها و ستایش‌ها مخصوص پروردگار متعال است؛ چرا؟ چون او « رَبِّ الْعَالَمِینَ» است. علّت انحصار همه حمدها در ذات مقدس پروردگار متعال این است که او «رَبِّ الْعَالَمِینَ» است. تمام اصناف و انواع موجودات و همه جهانیان؛ آفریده او هستند. برای ادامه حیات و وجود هم از رزقی که او می‌دهد استفاده می‌کنند تا ادامه وجود بدهند؛ بنابراین هم هستی همه موجودات و هم لوازم ادامه هستی کلّاً از طرف پروردگار متعال داده می‌شود؛ از این جهت هر کس هر خیر و فضیلتی از کسی یا از چیزی ببیند، حمدش مخصوص خداست؛ به خاطر اینکه تمام لوازم این ستایش را پروردگار متعال به آن موجود، مرحمت فرموده است؛ بنابراین جنس حمد و یا همه حمدها از هر کسی و یا در هر جا صادر شود، مخصوص «اللَّه» است.
برگرفته از مجموعه بیانات معلم اخلاق و معرفت حضرت آیت الله خوشوقت ره در کتاب طریق بندگی