نکته اخلاقی
مبلّغ واقعی دین کیست؟
طلّاب دو جورند، دو دسته‌اند، یک دسته مقدمات را خوانده‌اند و طی کرده‌اند و کاملاً یاد گرفته‌اند و فهمیده‌اند اسلام چیست. مسلّط بر کتاب و عترت علیهم السلام هستند. از این دو منبع اسلام را شناخته‌اند و خودشان هم از اوّل تحصیل تا حالا تقوا را مراعات کرده‌اند این دو تا پروبال را در خودشان فراهم کرده‌اند. این طلبه می‌تواند به دیگری بهره بدهد و دیگری را هدایت کند، هم با زبان و هم با عمل.
امّا بعضی از طلاب هنوز خودشان آشنا نیستند. اگر خدای نکرده بروند یک روستا یا یک شهرستانی ممکن است مطالبی که خیلی منطبق با کتاب و عترتعلیهم السلام نیست بگویند و یا عملاً کاری بکنند که آن مقداری که زبان مردم را جلو می‌برد عمل عقب ببرد، چون با یک کار بد همه روستا از آدم برمی‌گردند، یک دروغ بگوید، یک کلک بزند، با یک دسته نابجا موافقت کند و با دسته دیگر مخالفت کند کار خراب می‌شود، امّا آن‌هایی که طرفی بسته‌اند و با اسلام آشنا شده‌اند، کتاب و عترتعلیهم السلام را یاد گرفته‌اند و خودشان هم مدتی عمل کرده‌اند این‌ها می‌توانند ماه مبارک را تعطیل کنند و تبلیغ بروند، ماه محرم و صفر تبلیغ بروند و نُه ماه را دوباره بیایند درس بدهند یا درس بخوانند. آن‌هایی که هنوز دامنشان پر نشده است نباید تبلیغ بروند. بعضی امکان دارد به هوای پول تبلیغ بروند این خوب نیست، هر وقت که چیزی دستشان آمد و فهمیدند اسلام چیست، چه می‌گوید و چه می‌خواهد، و چه راهی را به انسان پیشنهاد می‌کند این را بلد باشد و برود با آیات و روایات به مردم تحویل بدهد ضمنش هم کاری هم نکند که اثر حرفش را خنثی کند و عمل او عمل تقوایی باشد مردم از او استفاده می‌کنند و این خیلی خوب است.
درس اخلاق عارف بالله حضرت آیت الله خوشوقت تهرانی اعلی الله مقامه
در مدرسه علمیه حضرت صاحب الأمر عجل الله فرجه 09/ 7 /1383