موعظه مرگ

بسم الله الرحمن الرحیم، «قَالَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ علیه السلام وَ کَفَى‏ بِالْمَوْتِ‏ وَاعِظاً»[1]، 

در دنیا موعظه‌گر و نصیحت‌­گر زیاد است، انواع و اقسام موعظه‌­ها موجود است. بعضی­‌ها با بعضی‌­ها متأثر می‌­شوند، بعضی دیگر با بعضی دیگر، امّا امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «موت» یکی از آن موعظه‌گرهایی است که اگر موعظه کند کافی است. دیگر نیاز به تجدید سایر مواعظ نیست، چون تنبّه‌ی که مرگ به آدم می­‌دهد هیچ‌کدام از آن‌­ها نمی‌­دهد. مرگ به آدم با زبان بی‌­زبانی امّا خیلی فصیح و بلیغ می­‌گوید یک چنین حالی برای تو هم هست، مرگ مال این نیست، مال همه انسان­‌هاست. «کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ»[2]، همه می‌­میرند، آنوقتی که آدم مرد دیگر هیچ‌چیزی ندارد دیگر، نه عقل دارد، نه شعور دارد، نه پول دارد، هیچ‌چیز ندارد، همه چیزهایی که داشت از دستش می­‌دهد، یک چنین تنبّه‌ی را به انسان می­‌دهد، این باعث می­‌شود که آدم یک خُرده حواسش را جمع کند...

درس اخلاق عارف بالله حضرت آیت الله خوشوقت تهرانی اعلی الله مقامه

در مدرسه علمیه حضرت صاحب الأمر عجل الله فرجه 02/ 9/ 1385