دو بال هدایت

در دعایی از امام سجاد علیه السلام آمده است: ....«وَ اشْغَلْهُ بِذِکْرِکَ»[1]

خُب یکی از چیزهایی که خود خدا بال انسان قرار داده است (ذکر است). خدا در قرآن کریم دو بال برای پرش انسان معیّن فرموده است، یکی این آیه شریفه « یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ »[2]، دوّم « یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثیراً »[3]این دو آیه، دو بال از برای پرواز انسان است. اگر هر دوی آن‌ها نباشد نمی‌­شود( به سوی خدا پرواز کرد)، یکی باشد و یکی دیگر نباشد باز نمی‌شود. باید هر دو باشد. هم واجب را انجام بدهیم و حرام را ترک کنیم و هم زیاد یاد خدا بکنیم. اگر زیاد یاد خدا نکنیم چیزهای دیگر یادش می‌­آید اینجا ( اشاره به دل ) را اشغال می‌کند، مثل اشغال کردن عراق و اینجاها می‌شود، دیگر هم بیرون نمی‌رود، لذا فرمود: یاد خدا کن که او نتواند بیاید. این دو تا لازم است، آدم خودش باید ببیند با آیه اولی وضعش چطور است، تقوا را مراعات می‌کند؟ و با آیه دوم وضعش چطور است؟ چقدر به یاد خداست؟ خدا به کم هم قانع نشده است، گفته است « کَثیراً»، زیاد[4].                      

سخنرانی حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه مدرسه علمیه صاحب الأمرعج 01 / 11 / 1388